Ίσως δεν γνωρίζετε πως τα πλάσματα του μαγικού κόσμου διαφέρουν στη μορφή, αλλά και στην αποστολή τους. Ναι, όπως ακριβώς συμβαίνει στη ζωή των ανθρώπων, έτσι και στον κόσμο των ξωτικών γίνεται καταμερισμός αρμοδιοτήτων. Υπάρχει μία τάξη, μία οργάνωση, δεν κάνει το καθένα ότι του κατέβει..

Η νεράιδα των δοντιών, για παράδειγμα, είναι ένα ξωτικό με παιδοδοντιατρική εξειδίκευση. Όταν έρθει η ώρα που ένα νεογιλό δόντι θα αφήσει τη θέση του στον οδοντικό φραγμό, για να ανατείλει το μόνιμο που θα το διαδεχτεί, εκείνη, με τις υπερφυσικές της ικανότητες, ακούει το κάλεσμα του πεσμένου δοντιού και ξεκινάει το μακρινό της ταξίδι.

Τα παιδιά, παρακινημένα από τις συμβουλές των γονιών τους, θα τοποθετήσουν τη νύχτα, λίγο πριν κοιμηθούν, το πεσμένο τους δοντάκι κάτω από το μαξιλάρι τους. Εκεί είναι η κρυψώνα που η νεράιδα θα ψάξει πρώτα. Κι ύστερα, όταν ο ύπνος σφαλίσει τα βλέφαρά τους, μέσα στη σιωπή και στο σκοτάδι..

Η νεράιδα θα έρθει πετώντας μέσα στο ήσυχο παιδικό δωμάτιο, θα πλησιάσει το κρεβάτι προσέχοντας να μη γίνει αντιληπτή, θα πάρει κάτω από το μαξιλάρι το πεσμένο δοντάκι, θα το βάλει μέσα στο σακουλάκι της και στη θέση του θα αφήσει ένα μικρό νόμισμα.

Η διαχείριση των ηθελημένων ψευδαισθήσεων μέσα από τα παραμύθια είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο της ανατροφής των παιδιών, που τα βοηθάει να αναπτύξουν τη φαντασία τους αλλά και τα εκπαιδεύει στο να διακρίνουν μεγαλώνοντας το φαντασιακό στοιχείο από την πραγματικότητα.

Η ζωή που τελικά ζούμε είναι μικρότερη από αυτή που έχουμε φανταστεί και σε μερικές στιγμές της, σκληρότερη. Μέρος της διαπαιδαγώγησης είναι και το να προετοιμαστούν τα παιδιά για να αποδεχτούν ευκολότερα καταστάσεις και γεγονότα που θα αντιμετωπίσουν στη διάρκειά της.

Σίγουρα ένα παιδί, όταν χάνει ένα δόντι του, μπορεί να το βιώσει ως μία μορφή  τραυματισμού ή μικρής αναπηρίας στο στόμα του και να νιώσει ανασφάλεια για τις αλλαγές που συμβαίνουν στο σώμα του.

Σε αυτό το σημείο επιστρατεύεται επικουρικά ο μύθος, για να καθησυχάσει το παιδί. Για να τοποθετήσει στο μυαλό του την εικόνα, ότι η απώλεια ενός παιδικού δοντιού είναι μία όμορφη, σχεδόν μαγική, διαδικασία μετεξέλιξης, στην οποία παίρνουν μέρος υπερφυσικές δυνάμεις, αστερόσκονη, ξωτικά με όμορφη εμφάνιση και καλοσύνη στην καρδιά.

Ένα δόντι πέφτει, για να παραχωρήσει τη θέση του σε ένα νέο, μεγαλύτερο, δυνατότερο κι ομορφότερο που ετοιμάζεται να ανατείλει. Αυτή η μικρή περιπέτεια είναι μέρος της ανάπτυξης του σώματός του κι όλα τα παιδιά περνούν αυτή τη διαδικασία με επιτυχία και χωρίς κανένα κίνδυνο.

Η ανταμοιβή που αφήνει η μικρή νεράιδα για το χαμένο δοντάκι είναι η επιβράβευση, η ενθάρρυνση και η διαβεβαίωση που χρειάζεται το παιδί για να αντισταθμίσει την πρόσκαιρη απώλεια και να συμφιλιωθεί με την μεταβατική περίοδο.

Η νεράιδα των δοντιών προέρχεται από το δυτικό και ιδιαιτέρως από τον αγγλοσαξονικό πολιτισμό. Εμπίπτει στην ίδια κατηγορία δημοφιλών μυθολογικών χαρακτήρων μαζί με τον Santa Claus και τον Easter Bunny.

Ο χαρακτήρας της πιθανόν αναδύθηκε από μία μετεξέλιξη ενός γαλλικού παραμυθιού του 18ου αιώνα με τίτλο  "Το μικρό καλό ποντίκι" που εξιστορούσε το πως ένα μικρό ποντίκι μεταμορφώθηκε σε μία νεράιδα και βοήθησε την καλή βασίλισσα να νικήσει τον κακό βασιλιά.

Η νεράιδα, αφού κρύφτηκε κάτω από το καπέλο του βασιλιά, άρχισε να τον βασανίζει με διάφορους τρόπους και στο τέλος κατάφερε να τον εξουδετερώσει αφού προηγουμένως μπόρεσε να του αφαιρέσει ένα προς ένα τα δόντια του.

Τα δόντια τα συναντούμε σε πολλούς πολιτισμούς συνδεδεμένα με διάφορες προκαταλήψεις και δεισιδαιμονίες, ως σύμβολο δύναμης ή μέσον άσκησης μαγικής επιρροής.

Υπάρχει ένα πολύ καλό παιδικό βιβλίο με τίτλο "Throw your tooth on the roof" του Selby Beeler ( Houghton Mifflin, 1998), στο οποίο παρουσιάζονται παραδόσεις σχετικές με τα δόντια από διάφορους λαούς.

Ειδικά η αντικατάσταση των παιδικών δοντιών, σε πολλούς λαούς, συνδέεται με διάφορες μικρές ιεροτελεστίες.

Στη χώρα μας λέγεται πως όταν βγαίνει ένα νεογιλό δόντι, θα πρέπει να το πετάξουμε στη σκεπή του σπιτιού και να κάνουμε μία ευχή ή ότι αυτή μας η ενέργεια αποτελεί προϋπόθεση για την απρόσκοπτη ανατολή του μόνιμου δοντιού που θα το αντικαταστήσει.

Οι μύθοι της παιδικής ηλικίας τα παλιά τα χρόνια διασώζονταν μέσα από την προφορική παράδοση κάθε τόπου και η γοητεία τους ήταν αυτή που τα έκανε να ταξιδεύουν και να σαγηνεύουν κι άλλους λαούς, να εξελίσσονται και να προσαρμόζονται στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και τα έθιμα των τόπων μετεγκατάστασής τους.

Αργότερα στους μηχανισμούς διάδοσης των παραδόσεων προσετέθησαν τα γραπτά κείμενα και εσχάτως με την έκρηξη της επικοινωνίας στο παγκόσμιο χωριό ήρθαν τα ΜΜΕ και το μάρκετινγκ για να διαδώσουν και να μετεμφυτεύσουν, γρηγορότερα από ποτέ, τους τοπικούς συλλογικούς μύθους, ως διεθνή πολιτισμικά προϊόντα.

 

Ακόμα κι να δεν υπήρχε ο μύθος της νεράιδας των δοντιών, οι οδοντίατροι ανά τον κόσμο θα έπρεπε να τον έχουν επινοήσει.

Είναι τρυφερός, όμορφος και με αδιαμφισβήτητη παιδαγωγική - παιδοδοντιατρική στόχευση.

Θα μπορούσαμε τουλάχιστον να εξετάσουμε τη σκοπιμότητα εισαγωγής του στη χώρα μας. Μπορεί να μην έχει πίσω του το πολύ ισχυρό λόμπυ χορηγών που είχε ο άγιος Βαλεντίνος κατά την εισαγωγή του, αλλά έχει ένα συγκριτικό πλεονέκτημα.

Περισσότερη αθωότητα.